اگر مشکلات روانی و روحی باعث اختلال شدید در عملکرد روزمره‌تان و همچنین مشکلات جسمی شده است، احتمالا به ترکیبی از روان‌درمانی و دارودرمانی نیاز داشته باشید. اگرچه در ظاهر، روانشناس و روانپزشک برای مراجعه‌کنندگان یکسان به نظر می‌رسند، اما در واقع این دو حرفه و خدماتی که ارائه می‌دهند، تا حدی متفاوت است. در واقع به عبارت دیگر باید گفت که روانپزشک، پزشکی است که دوره‌های تخصصی از جمله روانپزشکی را گذرانده و بر رویکرد‌های روان درمانی و دارو درمانی تمرکز دارد. از سوی دیگر، روانشناس با استفاده از روش‌های روان‌درمانی به درمان بیماری‌های روانی می‌پردازد و دارو تجویز نمی‌کند. گاهی نیاز است که در فرایند کمک به مراجع و رسیدن به نتیجه ی بهتر، ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی بکار گرفته شود. که ممکن است روانشناس او را برای مشاوره و ارزیابی به روانپزشک ارجاع دهد. این ضرورت زمانی احساس می‌شود که فرد دچار اختلال شدید در فعالیت‌های روزمره و یا مشکلات جسمی با منشأ روانی شده باشد و به دلیل همین آشفتگی‌ها نتواند از روان‌درمانی به تنهایی بهره ببرد. روانپزشک که رویکرد فیزیولوژیکی و جسمی به مشکلات روانشناختی دارد، در این موارد فرد را به کمک دارو در مسیر درست درمان هدایت می کند. مشاوره روانپزشکی معمولا شامل روان درمانی نمی‌گردد و در این موارد متخصصان به صورت تیمی و با همکاری یکدیگر کار می‌کنند. به دلیل آنکه کار روانپزشک، اغلب تشخیص، کنترل و درمان بیماری به کمک دارو است، عمدتاً جلسات درمان کوتاه تر از جلسات روان درمانی و فاصله‌ی بین جلسات هم ممکن است طولانی‌تر (معمولاً هر یک ماه یا دو ماه یک بار) باشد.